رسانه های جهانی را بشناسید..و ..بشناسانید ....
کسانی که رسانه را نمی‌شناسند، ناخواسته تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند و توسط آن کنترل می‌شوند. آموزش سواد رسانه باعث می‌شود آسیب پذیری خود را در مواجهه با رسانه‌ها کاهش دهیم.
کاشان اول/ کاشان اول قصد دارذ سلسله مطالب تحلیلی و آموزشی سواد رسانه را مبتنی بر کتاب «سواد رسانه» تألیف محمد محمدی فرید به صورت ادواری منتشر کند. در هر نوبت چکیده بخش‌هایی از کتاب را به صورت درسگفتار در سایت قرار داده و نکات و مواردی به فراخور فضای رسانه‌ای شهرستان کاشان در حاشیه می آوریم.
لازم به ذکر است کاشان اول هماهنگی قانونی لازم جهت انتشار بخش‌هایی از متن کتاب را با نویسنده محترم به عمل آورده است.
در ضمن بنا به درخواست کاشان اول، نویسنده کتاب، سؤالات شما مخاطبان کاشانی را شخصاً پاسخ داده و جواب‌ها در بخش نظرات هر بخش منتشر خواهد شد.
گفتنی است کاشان اول در حال رایزنی با نهادهای فرهنگی و رسانه‌ای شهر است تا با همکاری آن‌ها، نشست‌های کارگاهی آموزش سواد رسانه را در کاشان برپا نماید. در صورت برگزاری نشست مذکور، محمدی فرید از اساتید دوره خواهد بود.
سواد و بی سوادی در عصر رسانه‌ها:
چرا در کشور ما ملیله دوزی، منجق دوزی، تکه‌دوزی، سفال گری، سفره‌آرایی و آشپزی آموزش داده می‌شود اما رسانه آموزش داده نمی‌شود؟
چرا با وجود بیش از بیست میلیون بازیگر بازی‌های یارانه‌ای در ایران، نکته‌های مفید و کاربردی در این زمینه در دسترس عموم نیست؟
چرا با اینکه برخی از کودکان به بازی‌های رایانه‌ای اعتیاد پیدا کرده‌اند، هنوز پدران و مادران از علائم این بیماری، راه‌های پیشگیری و درمان آن اطلاعی ندارند؟
چرا والدین یک کودک وقتی او به پنج سالگی می‌رسد، با اینکه بیش از شش هزار ساعت برنامه تلویزیونی تماشا کرده، نمی‌دانند این شش هزار ساعت را چگونه مدیریت کنند؟
چرا اطلاعات جوانان از وجود شکارچیان اینترنتی کافی نیست؟
چرا کاربران، مسائل خصوصی زندگی خود را در اینترنت با افراد ناشناس درمیان می‌گذارند؟
چرا افزایش طلاق‌ها با فیسبوک مرتبط است؟ مگر فیسبوک چیست؟
چرا گوش دادن به موسیقی رپ، احتمال اعتیاد به مواد مخدر و الکل را افزایش می‌دهد؟ چه ارتباطی میان این رسانه و اعتیاد وجود دارد؟ چرا در این زمینه اطلاع رسانی عمومی نمی‌شود؟
چرا فقط به دانش آموزان گفته می‌شود بروید و در مورد این موضوع در اینترنت تحقیق کنید اما در مورد فضای اینترنت، خصوصیات و ویژگی‌های آن آموزشی داده نمی‌شود؟
چرا فقط هفت درصد از کاربران اینترنت استفاده پژوهشی از آن می‌کنند؟
چرا با این وجود که یکی از درونمایه‌های مهم سینمای آمریکا، پدرستیزی است، این موضوع با والدین درمیان گذاشته نمی‌شود؟
چرا در کانادا از مقطع ابتدایی آموزش رسانه ارائه می‌شود؟
چرا در انگلستان از سالن های سینما علاوه بر نمایش فیلم برای آموزش رسانه هم استفاده می‌شود؟
چرا وزیر فرهنگ انگلستان در سال ۲۰۰۴ اعلام می‌کند آموزش رسانه اهمیتی به اندازه ریاضی و علوم دارد؟
چرا توماس جفرسون، رئیس جمهور آمریکا در سال ۱۸۰۱ می‌گوید: «اگر ناچار باشیم که از میان دولتِ بدون روزنامه و روزنامه بدون دولت، یکی را برگزینم، یک لحظه هم درنگ نمی‌کنم و دومی را انتخاب خواهم کرد؟»
چرا در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ کیم روزولت برای مدیریت و هدایت کودتا، با چمدانی از مقاله و کاریکاتور از آمریکا به تهران می‌آید؟ مگر کاریکاتورها قرار است در تهران چه کار کنند؟
چرا رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند: «امروز تأثیر رسانه‌ها و تلویزیون‌ها و هنرها و این شبکه‌های عظیم اطلاع رسانی اینترنتی و … از سلاح و از موشک و از بمب بیشتر است؟»
چرا برای چیزی که قدرتش از بمب اتم بیشتر است، به اندازه طرز تهیه خمیر پیتزا، برنامه آموزشی نداریم؟
آیا وقتی رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند: «امروز جنگ دنیا، جنگ رسانه‌هاست» لازم نیست در مساجد، مدارس و دانشگاه‌ها پایگاه‌های مقاومت رسانه‌ای تشکیل شود؟ مگر جنگ بدون مقاومت امکان دارد؟ مگر می‌شود بدون آموزش مقاومت کرد؟
پاسخ همه این پرسش‌ها را در عمل به یک توصیه می‌تواند پیدا کرد: «من برای مردم خودمان عرض می‌کنم که این رسانه های جهانی را بشناسید.» رهبر معظم انقلاب۲۷/۳/۱۳۷۶
منبع : http://kashan1.ir/
