تکنیک های رسانه ای قبل از انتخابات

دو قطبی سازی روش قدیمی در رقابت های سیاسی است به این روش ، روش دیو و دلبر هم می گویند . احزاب و چهره های سیاسی در این تکنیک سعی می کنند عرصه رقابت های سیاسی را به دو صحنه تقسیم کنند یکی سیاه و یکی سفید .

پایگاه بصیرت / فاطمه سنچولی

احزاب و گروههای سیاسی برای جلب نظر مردم از چه شیوه ها و تکنیک هایی استفاده می کنند؟
 مرجع سازی اطلاع رسانی
 با نزدیک شدن به انتخابات برخی جریانها تلاش می کنند که شبکه های اجتماعی و رسانه هایی خاص را به به عنوان مرجع اصلی اطلاع رسانی برجسته کنند.

 تکنیک وحدت نمایی و اختلاف افکنی
حرف اصلی این تکنیک این است که اوضاع جناح ما اتحاد است  و جناح مقابل غیرمنسجم و مشوش است.
 تکنیک می آید ، نمی آید.
این شیوه و تکنیک چندسالی است که باب شده . در این شیوه ابتدا سروصدای فراوانی درباره آمدن یک شخص به صحنه انتخابات ایجاد می شود آن شخص هم ابتدا در مورد آمدنش ایجاد تردید می کند بعد از مدتی می گوید اگر مردم بخواهند می آیم ،بعد هم می گوید اگر احساس تکلیف کنم می آیم .
 تکنیک یارگیری کاغذی
در این روش جریانها به گونه ای تبلیغ می کنند که انگار

تأثیر رسانه‌های دیداری - شنیداری بر روی رفتار اجتماعی جوانان

  نویسنده: کریستف پرژکلاوسکی

مترجم: مهرداد وحدتی
 

ویژگیهای خاص صنعت فرهنگی

در برخی کشورها، صنعت فرهنگی بیش از هر چیز، ابزاری است که در کشمکش‌های رقابت آمیز سیاسی و مرامی مورد استفاده قرار می‌گیرد. و گروه‌های گوناگون فشار از آن استفاده می‌کنند. در دسته‌ای دیگر از کشورها، صنایع فرهنگی برای صاحبان خود منبع تأمین سود هستند و بدین لحاظ، ماهیتی تجاری دارند. و دست آخر، در تعدادی از کشورها این صنعت، عمدتاً ابزاری است برای تأثیرگذاری مرامی و مسلکی؛ و انحصار استفاده از آن نیز در دست دولت است.
به نظر ال. آلتوسر، صنعت فرهنگی را می‌توان «ابزار دولت مسلکی» (2) دانست. برخی عقیده دارند که برای بسیاری از مردم، تلویزیون نمایانگر یک «نیروی طبیعی» افسانه‌ای است، بدان معنا که