کودک ورسانه
مدیریت برنامه‌سازی کودک را به متخصصین بسپارید
تبلیغات برنامه‌های کودک نوعی کودک‌آزاری است
کودکان در سرزمین عجایب برنامه‌های تلویزیونی
ضعیف‌تر شدن برنامه‌های کودک با گذشت زمان
دست اندازهای زمین بازی برنامه کودک
تحلیل محتوای برنامه‌های رنگین کمان و کتابخانه عمو پورنگ
دخت ایران - قدیم‌ترها که فقط دو شبکه تلویزیونی وجود داشت و برنامه کودک در کل شبانه‌روز شاید به دو ساعت هم نمی‌رسید، همه عشق بچه‌ها این بود که روز کودک و تلویزیون برسد و از صبح تا شب کارتون‌های تکراری پخش کند و ببینند و کیف کنند! البته معمولا کارتون‌های این روز هم تکراری بودند و ویژه برنامه‌هایش کارتون‌های حرفه‌ای‌تری مثل کارهای دیسنی بودند که معمولا سالی یکی دوبار بیشتر تکرار نمی‌شد!
آن سال‌ها بچه‌ها خیلی تلویزیون نگاه نمی‌کردند، ولی برای همان یکی دو ساعت برنامه‌های کودک هم فکر بیشتری خرج می‌شد. برای همین هم هست که خانم خامنه و رضایی اسطوره‌های نوستالژیک آن سال‌ها هستند و عمو قناد تکه‌هایی از برنامه‌های سی سال پیش را پخش می‌کند و از شرکت‌کنندگان آن سال‌ها که الان برای خودشان کسی شده‌اند دعوت می‌کند. به عبارت دیگر، آن سال‌ها کیفیت برنامه‌ها بیشتر بود؛ که این کیفیت مرهون دقت بیشتری بود که دست کم به خاطر صرفه‌جویی در هزینه‌های تولید صرف می‌شد.
با مروری بر کارتون‌های خارجی آن دوران هم می‌توان متوجه شد که در انتخاب بسیاری از این کارتون‌ها هم دقت مضاعفی خرج می‌شد تا با شرایط جامعه انطباق داشته باشد؛ بخصوص سال‌های اول انقلاب و دوران جنگ که کارتون‌های حماسی زیادی پخش می‌شد یا شخصیت‌ها سختی می‌کشیدند و در برابر دشواری‌های زندگی و برای رسیدن به آرمانی بزرگ مقاومت می‌کردند.
در این سال‌های اخیر شخصیت‌های بسیار زیادی چه در مقام عروسک و چه در مقام مجری ظهور کردند و کمابیش خیلی از آنها فعالیت می‌کنند، اما هنوز یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون برنامه کلاه قرمزی و پسرخاله است! هنوز هم علی‌رغم خلق شخصیت‌های متنوع و متعدد، سنجد با تمام سادگی در ساخت و اجرایش، پس از سال‌ها به تلویزیون برمی‌گردد و طرفدار دارد. مهر ماه امسال، کلاه قرمزی و پسرخاله بیست سالگی‌شان را جشن می‌گیرند! بیست سال از حضور بدیع این دو کاراکتر و شخصیت‌های مکمل همدیگر و طنزهای ساده‌شان می‌گذرد و هنوز از بسیاری از رقبای جدید خود جلوتر هستند.
این شماره از مجله اینترنتی دخت‌ایران به دنبال واکاوی همین موضوع است؛ اینکه وضعیت برنامه‌های کودک در حال حاضر چگونه است و به چه سمتی می‌رود؟ اینکه چرا در میان ده‌ها برنامه جدید تلویزیون، تنها یکی دو مورد با استقبال قابل توجه روبرو می‌شوند و مابقی در سایه امثال کلاه قرمزی گم می‌شوند؟ اینکه کودکان و نوجوانان امروز چگونه و چه چیز از برنامه‌های کودک می‌آموزند؟ همه این سوالات به این خاطر است که کودکان بخش مهمی از خانواده و جامعه هستند و تربیت آنها به تربیت آینده جامعه منجر خواهد شد، اما صدا و سیما و برنامه‌های کودک تا چه حد این رسالت را بر دوش می‌شکند؟!
**
